Drugi etap naszej
wycieczki ma 1,2 km długości, prowadzi przez park Wilsona, a
następnie ul. Matejki aż do ul. Grunwaldzkiej.
O parku opowiedziałem w
paru słowach w pierwszej części wycieczki, jednak powielę te informacje, być może niektórzy nie będą musieli cofać się specjalnie do poprzedniego posta.
Park im. Thomasa Woodrowa
Wilsona założony został w latach
1902- 1904 i jest pierwszym parkiem miejskim powstałym w Poznaniu.
Początkowo, ze względu na bogactwo roślinności krajowej i
zagranicznej, nazywany był Ogrodem Botanicznym. Składa się z dwóch
części – południowej w stylu angielskim, i północnej - w
formie regularnego ogrodu francuskiego. W trakcie ponad 100 lat
swojego istnienia park ulegał licznym zmianom. W 1911 zbudowano w
nim pierwszą, później przebudowywaną i rozbudowywaną Palmiarnię.
W okresie międzywojennym, szczególnie w związku z przygotowaniami
do PeWuKi dodano pawilony, fontanny, a w 1936 muszlę koncertową. W
1931r., z okazji 150 rocznicy niepodległości Stanów Zjednoczonych,
odsłonięty został pomnik prezydenta Wilsona. Dziś jest jednym z
najbardziej reprezentacyjnych parków publicznych w mieście.
Po wyjściu z parku na wysokości Palmiarni, znajdujemy się na ul. Matejki, którą, z niewielkimi wyjątkami, będziemy się przemieszczać do samej ul. Grunwaldzkiej.
Ul. Matejki jest główną
ulicą Górnego Łazarza. Została wytyczona w 1895r. w miejscu
dawnej drogi wiejskiej i początkowo miała być zabudowana willami,
ostatecznie po przyłączeniu w 1900r. powstały przy niej kamienice.
Mnogość pięknych budynków ul. Matejki zawdzięcza swemu położeniu
blisko terenów zielonych i w sąsiedztwie pruskich terenów
wojskowych. To spowodowało, że chętnie osiedlali się niemieccy
wysocy urzędnicy i wojskowi, a więc elita ówczesnego Poznania.
 |
| TRASA WYCIECZKI |
- Budynek nr 62 – dzisiejsza „Biedronka”; budynek z 1905 zaprojektowany przez jednego z głównych projektantów Jehow- Gelande – Emila Asmusa jako koszarowa ujeżdżalnia kawaleryjskich koni.
Źródło: lepszypoznan.pl - Budynki przy ul. Orzeszkowej nr 1, nr 4 i nr 6, budynek przy ul. Matejki 11 oraz budynek przy ul. Konopnickiej 1.Ul. Orzeszkowej i ul. Konopnickiej zabudowane są budynkami willowymi. Charakter zabudowy tego miejsca zawdzięczamy pruskiemu nauczycielowi Konstantinowi Guntherowi, który w 1895r. Założył w Poznaniu filię hanowerskiego Towarzystwa Budowy Domów Urzędniczych. Towarzystwo zakupiło w pobliżu ul. Matejki dość duży teren i na nim, przy dwóch równoległych ulicach, zaplanowało budowę skupiska willi. Do 1900r. powstało pierwsze 15 wykonanych z różnobarwnej, klinkierowej cegły budynków w stylu szwajcarskim, a na pocz. XX w. wybudowano pozostałe domy- w stylu secesyjnym.Są to przeważnie starannie wykończone, luksusowe wille dla zamożnych. Większość z nich została zaprojektowana przez jednego architekta- Maxa Schencka.
WILLA PRZY UL. ORZESZKOWEJ 4 
UL. ORZESZKOWEJ 6
- Budynki nr 63- 63A – dwa wolno stojące, charakterystyczne budynki z pruskiego muru (szkielet drewniany wypełniony cegłą) z lat ’80 XIX wieku, zbudowane zostały dla podoficerów pruskiego pułku ułanów, po odzyskaniu niepodległości stacjonowali tu polscy ułani. Są to jedne z nielicznych budynków sprzed przyłączenia Łazarza do Poznania, jeszcze z czasów gdy Poznań był twierdzą z potężnymi murami na wysokości dzisiejszej Al. Niepodległości, kiedy na terenach dzisiejszego Łazarza, jako przedpola twierdzy, nie można było stawiać trwałych budynków.
- 65- 66 i budynki nr przy ul. Skrytej – budynki wybudowane w 1906r. dla niemieckich urzędników.
- Matejki nr 67- 68 – pierwsza z kamienic została zaprojektowana przez samego jej właściciela, architekta Antona Kunzla. Przyziemie oblicowano czerwoną klinkierową cegłą, a elewację ozdobiono dekoracją sztukatorską przedstawiającą motywy roślinne i twarze ludzkie, całość podkreślono narożną wieżą z hełmem. Wszystko to zdobi skomplikowaną bryłę budynku.Druga z kolei powstała koło 1908r. Dla budowniczego Martina Muchy. Wyróżnia ją asymetryczna fasada z lekkimi, metalowymi balkonami, daszkami nad niektórymi oknami i dekoracją na elewacji.Szkoda, że kamienice nie są odnowione :( .
NA PIERWSZYM PLANIE KAMIENICA NR 67, ZA NIĄ NR 68 - Matejki nr 3 – ostatni punkt na naszym szlaku. Budynek zbudowany przez znakomitego architekta Paula Pitta, autora wielu kamienic w Poznaniu, w dla właściciela cegielni, Otto Fechnera. Na każdym piętrze znajdują się po 2 duże mieszkania z wielkimi salonami, z balkonem zdobionym w stylu secesyjnym.
Źródła:
www.wikipedia.pl
www.poznan.wikia.com
www.poznanskiefyrtle.pl
POZNAŃ przewodnik po zabytkach i
historii, Wydawnictwo Miejskie, Poznań 2010
Poznań. Przewodnik. M. Libicki, Wydawnictwo: Gazeta Handlowa, Poznań 2007
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz